W przełomowym wyroku TSUE z 3 października 2018 roku (sprawa C-260/18 tzw. wyrok ws. Dziubak) Trybunał stanął po stronie frankowiczów. Na tej podstawie unieważniono już umowę p. Dziubaków p.ko Raiffeisen Bank, którą uznano za nieuczciwą i naruszającą zaufanie konsumenta do przedsiębiorcy.

Zapadło już też kilka wyroków sądów apelacyjnych i Sądu Najwyższego, które znacznie poprawiły sytuację konsumentów.

Wskażmy na następujące, korzystne okoliczności:

• przede wszystkim jeśli frankowicze przekonają sąd, że umowa kredytu lub pożyczki z klauzulą walutową (do CHF, EUR, GBP lub każdej innej waluty) jest nieuczciwa, to abuzywna klauzula waloryzacyjna powinna być wyeliminowana z umowy,
• następnie sąd krajowy ma ustalić, czy po jej usunięciu umowa może nadal funkcjonować i np. określać kredyt złotówkowy oprocentowany stawką LIBOR. Jeżeli z przyczyn prawnych istnienie umowy jest niemożliwe, stwierdza jej nieważność,
• nie wchodzi w grę wprowadzenie do umowy kursu średniego NBP lub innego miernika wybranego przez sąd,
• za datę badania umowy uznaje się datę jej zawarcia (bez względu na późniejsze zmiany w prawie i aneksy),
• klient uzyska zwrot niezależnie od tego ile spłacił bankowy (tzw. teoria dwóch kondykcji – wyrok SN z 11 grudnia 2019 r., V CSK 382/18),
• jeśli bank stosował nieuczciwe warunki umowne to nie powinien domagać się wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.