Na przykład: nieruchomość gruntowa w przepisach o gospodarowaniu nieruchomościami to grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności (art. pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Pojęcie to będzie przydatne na przykład na potrzeby gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego (w tym podziału, scalania i podziału, pierwokupu, wywłaszczania czy wyceny nieruchomości).

Z kolei na potrzeby cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego), a także art. 24 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Podkreśla się, że definicja pojęcia „nieruchomość gruntowa”, zawarta w tych ustawach pokrywa się (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 lipca 2014 r. I ACa 68/14).

Niekoniecznie, ponieważ nieruchomość gruntowa może składać się z jednej lub kilku działek gruntu. Jeżeli składa się z jednej działki to wówczas uprawnione jest zamienne używanie tych pojęć (przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość oznaczona jako działka nr …), jeżeli zaś składa się z kilku działek, to przedmiotem sprzedaży może być albo cała nieruchomość albo część nieruchomości wydzielona w postaci działki (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2004 r. I CK 261/04).

Jest tak, ponieważ o powstaniu odrębnej nieruchomości nie decyduje sam fakt geodezyjnego wyodrębnienia działki ewidencyjnej, jeżeli działka ta jest objęta wraz z innymi jedną księgą wieczystą (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 grudnia 2020 r. I CSK 27/19). Potrzebne do tego jest wyodrębnienie prawne i wpis do księgi wieczystej lub założenie odrębnej księgi wieczystej.