Związków jest – zasadniczo – sporo
Przede wszystkim pod terminem „polisolokaty”
należy rozumieć specyficzne umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Ich hybrydowy charakter (Link [1]) świadczył nieraz o pozorności umowy ubezpieczenia. Celem było inwestowanie. Produkty takie stały się popularne na rynku po 2004 r.
Natomiast umowy „frankowe”
to umowy zawierające zapisy na mocy których zapłatę udzielonego kredytu przelicza się na podstawie kursu waluty obcej, najczęściej franka szwajcarskiego lub euro. Umowy takie przeżywały swój boom w latach 2005 – 2010.
No więc co z tymi podobieństwami?
Przede wszystkim oba rodzaje produktów funkcjonowały jako umowy.
Oba rodzaje produktów były oferowane przez wielkie korporacje finansowe (zakłady ubezpieczeń, banki).
Produkty te najczęściej oferowano konsumentom (konsument to zgodnie z art. 221 kodeksu cywilnego osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową).
Co jeszcze ważniejsze, oba typu umów (frankowe i polisolokaty) są jednymi z częściej występujących kontraktów zawierających tzw. klauzule abuzywne (pełna lista zapisów niedozwolonych znajduje się na stronie UOKiK: https://www.rejestr.uokik.gov.pl).
Obecnie pojawił się jeszcze jeden, bardzo istotny element. Mianowicie uchwałą z 13 stycznia 2022 r. (sygnatura III CZP 61/22) Sąd Najwyższy określił początek biegu terminu przedawnienia dla polisolokat. Sposób jego ustalenia może wpłynąć na to, iż sporo umów będzie przedawnionych.
Ze względu na to, że uchwała dotyczy spraw o zwrot świadczenia nienależnego na podstawie niedozwolonych postanowień umownych (art. 3851 kodeksu cywilnego), może mieć zastosowanie również do spraw frankowych.
Warto spieszyć się z wniesieniem pozwu!
