1. Przede wszystkim sprawy frankowe

to sprawy o zapłatę i chodzi w nich głównie o odzyskanie nadmiernych i nieuczciwych zysków ze strony banków. Temu ostatecznie ma służyć ustalenie nieważności umów czy ewentualnie abuzywności postanowień umownych.

Wobec tego „połową sukcesu” jest postanowienie, w którym frankowicze uzyskują zgodę sądu na wstrzymanie się z dalszymi spłatami rat na czas trwania postępowania – odczuwając tym samym natychmiastową ulgę dla swojego domowego budżetu. Orzeczenie kończące sprawę stanowi dopełnienie tej ULGI.

2. Jeśli wniosek jest prawidłowo sformułowany,

zabezpieczenie polega nie tylko na pozwoleniu kredytobiorcom na wstrzymanie się z zapłatą rat kredytowych na czas trwania procesu, ale również obejmuje zakazy po stronie banku – bank ten nie może dokonywać czynności represyjnych wobec kredytobiorców za brak płatności rat bieżących,
a zakaz wypowiedzenia jest tylko pierwszym z przykładów.

3. Wreszcie – sąd orzeka o zabezpieczeniu

na samym początku procesu (sprawy z wnioskiem o zabezpieczenie to sprawy pilne i w teorii sąd ma na rozpoznanie wniosku 7 dni) zapoznając się z pozwem i dowodami załączonymi do niego. Uzyskanie pozytywnego orzeczenia wielu moich klientów bardzo uspokaja. Wiedzą oni wtedy, że sąd ma wstępnie pozytywne zdanie o słuszności ich sprawy. To bezcenne w sporze z bankiem.